Onderwerp: Groot onderhoud deel 1: Casco

Bagheera heeft het niet makkelijk gehad met 15 jaar gebruik in de hoge breedten. Tijdens de bouw heb ik mijn uiterste best gedaan om het benodigde onderhoud zo veel mogelijk te beperken, maar nu begint het zich toch een beetje op te stapelen. De stoute schoenen dus maar aan getrokken om een volledige refit van de boot te doen. Beginnend met het casco.

Oorspronkelijk is de boot van voor gestraalde plaat gebouwd. Toen het casco klaar was hebben we het casco gestraald, in de 2 componenten ets primer gezet, 12 lagen primer boven water en 14 lagen primer onderwater. ook allemaal epoxy. En als aflak 2 lagen gekleurde epoxy topcoat. Dit heeft zich heel erg goed gehouden en in de 15 jaar heb ik zeer weinig onderhoud aan het casco gehad. Een jaar of drie geleden heb ik het zwarte van de romp om cosmetische reden een keer over gedaan. Het enige roestprobleem wat ik heb is de pijp die ik als voetlijst gebruik. Daar heb ik 1 duims pijp gebruikt, maar dat had nog een walshuid erop zitten. Die hebben we tijdens het stralen van het casco zo goed als mogelijk verwijderd, maar er zijn toch heel wat plekken onderop de pijp waar dat niet goed genoeg gedaan is en waar dus roestplekken zijn gekomen.

Onder 1 van de schootlieren ook een bubbeltje.


De lier eraf en het blijkt toch erg mee te vallen.


Goed schoonmaken van de kitresten.


En na behandling van het oppervlak en twee laagjes primer ziet het er dan zo uit.


De boeg was er het ergste aan toe. Vooral door het schuren van roestige ketting over het dek en een anker wat soms flink rond zwaait tijdens het ophalen. Dit heeft blutsen in de verf tot gevolg.

Ongeloofelijk Erik dat het er na 15 jaar nog zo goed uitziet. Ik ben heel benieuwd naar het vervolg van de refit.

Een stuk van de voetlijst was er zo slecht aan toe dat de pijp open gebarsten was. Waarschijnlijk was dit al een slecht stukje pijp toen de boot gebouwd is.
Het vervelende stuk er dus uitgeslepen en een nieuw stuk pijp erin gelast.



Dit is de fabrieksnaad van de pijp, die zat aan de onderkant en op twee plekken was er al een gat in gevallen. De rest van de handrailingen en de voetlijst dus nauwkeurig nagelopen om er zeker van te zijn dat er geen onzichtbare schade was.


De spinnakerbomen liggen in beugels die op dek zitten. Die steken best wel uit en soms blijft er en schoot achter hangen en word er aan getrokken. De verbinding beweegd dus een beetje en het dek is ook maar 3mm dik. Die beweging zorgt voor beschadiging van de verf en het gevolg is dat er roestwater vanuit onder de beugels komt. Dit ziet er heel ergnstig uit, maar indien op tijd aangepakt is er helemaal niets aan de hand.


Een jaar of 10 terug heb ik een extra doorvoer gemaakt in het achterdek. Het gezaagde gat had ik door weersomstandigheden en tijdgebrek slechts tweemaal in de verf gezet. Dat zier er dan niet al te best uit. Ook hierweer lijkt het veel erger dan het is.


Waar ik wel van baal is dat de zogenaamde 'ABS gekeurde marine cable' niet UV bestendigd blijkt te zijn en dat de mantel er in stukken vanaf valt.



De buiskap en de dekluiken zijn van aluminium. De kap zit met bouten aan dek vast. Deze aluminium onderdelen zijn gepoedercoat en dat is niet heel best gedaan. De verf was met enkele jaren nogal verbleekt. De rvs bouten en het rvs schuif frame voor het toegangsluik hebben voor wat electrolyse gezorgt. Dat bevestigd maar weer eens dat aluminium gewoon ongeschilderd moet blijven.


Na verwijdering van het schuifluik ziet de binnenkant van de garage er ook niet al te jofel meer uit,

Na 15 jaar en wat mijltjes en tonnen zout water , helemaal niet slecht

Als straks alles weer tip top is voelt dat wel weer heel fijn

Jouw boot heeft serieus afgezien en staal is een heerlijk materiaal, begrijp me niet verkeerd, maar wat als die uit aluminium was gebouwd? Zou dit minder werk opgeleverd hebben na 15 jaar?

Veel plezier alvast met het opfrissen!

Het lastige is dat ik in een regenwoud woon, de zomer maar kort is en dat de boot niet uit het water kan. Het is dus nog wel wat lastig om het dek te schilderen, want de stootwillen kunnen niet aan de boot hangen en de landvasten kunnen nergens aan vast gemaakt, want ook de bolders moeten meegeschilderd. Het vergt dus een hoop creativiteit en geluk met het weer.

Veel dingen van het dek gehaald om het schilderen makkelijker te maken. Ook de railing eraf gehaald om makkelijker op en af de boot te gaan met open containers verf in de hand. De railing heeft ook wat aanpassingen nodig, maar daarover later meer.

Het treadmaster blijft uiteraard zitten, helaas is het erg veel werk om er omheen te schilderen ,maar het is niet anders.

Alle beschadigde plekken en roestplekken zijn kaal gehaald tot op het staal. Daarbij vooral veel zorg gedragen dat staal stof niet op de boot blijft liggen want dat vergroot het probleem alleen maar. Alles in de ets primer gezet en daarna weer 14 lagen 'bijplekken' om weer toto de originele verf dikte te komen.



De gele verf dekt heel slecht, en om verf te sparen heb ik alles wat in de primer is gegaan eerst 2 maal in de gele verf gezet zodat deze plekken betere dekking krijgen.

Door de omstandigheden waarin ik moet werken kan ik er niet onderuit om het dek in delen te schilderen, er zullen dus helaas wat verf'naden' zichtbaar blijven, maar het is niet anders. Ik vertel mezelf maar dat het een werkboot is en geen jacht.

Dus op een mooie morgen de stap maar gezet om het eerste stuk in de verf te zetten. De grootschoot overloop is een mooie breuk in het te verven oppervlak, dus ik doe het achter stuk eerst. Dit is een redelijk klein oppervlak en geeft me een beetje een idee hoe deze (vor mij) nieuwe verf zich gedraagd. Je weet nooit hoe dik je het kunt smeren, hoe lang het duurd voor het droogd en hoe veel tijd voor het voldoende uitgehard is.

Op onderstaande foto kun je goed zien dat de primer al meerdere malen in de gele verf staat en dat alles wat er makkelijk en zonder schade af kan van dek af is. De bolders moeten ook meegeschilderd, dus de boot aan de voetlijst vast geknoopt. Je kunt de meerlijn nog net zien links in de foto. Hdt achterste hekwerkje heeft en hoop antennes. Om die van de railing te halen moeten de stekkers los van de instrumenten en de kabels uit de kabel goten. Ik moet van het weer gebruik maken dus ik heb besloten om niet een halve dag te besteden aan het verwijderen van kabels. In plaats daarvan het hekje opgehangen aan de radar paal zodat ik er makkelijker omheen kan verven zonder te hoeven afplakken.




Het treadmaster plak ik niet af, daar ga ik voorzichtig met de kwast tegen aan. Dat vergt een hoop tijd, maar afplakken duurd nog langer. Tape kan 's nachts niet blijven zitten vanwege de dauw wat alles nat maakt.

Die dauw is mijn grootste vijand voor dit project. Ik moet verven op de mooie dagen, maar een mooie dag betekend een heldere en dus koude nacht. Het dek is zeiknat, iedere morgen weer. Ik ga dus vroeg op met een hele lading handdoeken om het dek af te drogen nog voor het licht word. Het scheelt zomaar twee uur in werk tijd omdat de zon alles eerder droog heeft. Om 2 uur in de middag moet ik alweer stoppen met verve, anders is het niet droog genoeg voor de dauw weer inzet die avond. Voor enkele weken word het leven geregeerd door de dauw.

Ik had 20 liter gele verf, nogal duur spul en ik wist niet of ik voldoende zou hebben. Nog een reden dus om een test stuk te doen zodat ik een betere schatting kan maken van de benodigde hoeveelheid. Het zou moeten lukken. Dit soort verf verkopen ze hier wel, maar niet in de kleur geel. Dat moet per vrachtbootje hier heen want het mag niet met het vliegtuig. Daar gaat een hoop tijd in zitten.

Het gaat goed, de voortgang zit er in en iedere dag word de boot een stuk verder ind e verf gezet. Uiteindelijk heb ik 5 dagen nodig om het hele dek 1 maal in de verf te zetten.







Het stukje nieuwe voetlijst ziet er weer net zo uit als de rest en niemand weet beter.


Ook de roestplek die onder de lier vandaan kwam is weer zo goed als nieuw.

Dat frist lekker op!
Altijd fan geweest van geel

Had je niet op vakantie kunnen gaan naar het zuiden om te klussen?

Toch ging het niet allemaal zo als het moest. Een van de verf dagen was exht warm. Geen wind, geen wolken en de buiten temperatuur was 18 graden. Dat lijkt mooi, maar de stalen oppervlakte worden echt heet in de zon. Het gele dek was tussen de 30 en 40 graden, afhankelijk van waar je meet en het zwart werd zo heet als 65 graden. Ik heb de technische handleiding van de verf geraadpleegd en het zou moeten kunnen met een oppervlakte temperatuur van 40 graden. Ik was al wat blij daar mee, want het droogt veel sneller en ik kan dus wat langer doorwerken voor het te vochtig gaat worden.

Niet dus... de verf was helemaal dof de volgende dag en als je het aanraakte werd het helemaal zwart. Dat zwarte kun je er niet meer afpoetsen. Dat moest dus weer helemaal geschuurd worden en weer opnieuw. En daar had ik dus niet voldoende verf voor. Dus maar op zoek gegaan naar een extra blik verf. Dat bleek dus niet te kunnen. Niemand had het op voorraad, ik heb vele tientallen winkels en bedrijven gebeld en niemand had het. Speciaal bestellen kon wel, maar dat ging minimaal zes weken duren en zou 500 dollar extra kosten. Toen maar weer terug naar de lokale visserij coop. Daar verkopen ze ook epoxy verf zij het van een ander merk. Geel hebben ze niet natuurlijk, maar dat wist ik al. Na een hoop gelees en gevraag besloten om het verf van het andere merk te kopen. De kleur is echter wel behoorlijk anders, dus alles heeft nog een extra laag nodig. Weer 5 dagen extra werk. Gelukkig kan de verf hier met een weekje zijn en in de aankomende week was toch regenachtig weer voorspeld en kon er buiten niets gedaan worden.

We krijgen de nieuwe verf en ik kan weer verder. het is imiddels al herfst aan het worden en de dagen worden kouder. De verf heeft dus ook langer nodig om te drogen. De nachten worden nu niet alleen koud genoeg om flink douw te krijgen, maar ook nacht vorst.

Een dag werk ik een half uurtje langer door om het nog even af te maken. Ik weet beter, om 13:00 moet ik stoppen. Het resultaat is een ijsbloemetjes patroon in de verse verf


Dat schuur ik in het voorjaar wel weer en dan doe ik dat vlak nog een keer als de dagen weer langer zijn.

Op sommige ochtenden kwam ik beneden bij de steiger en dan vind je een laag ijsbloemen van enkele millimeters op het dek, dan moet je enkele uren wachten tot het gesmolten en gedroogd is voor je weet of de verf aangetst is of niet. Uiteindelijk is het allemaal gelukt, alleen dat ene stuk van ongeveer een meter bij een meter moet overnieuw in het voorjaar.

De romp moest ook. De stootwillen hadden al weer flink door de verf geschuurd ondanks dat die maar drie jaar oud was. De stootwillen hebben flinke krassen van de betonnen kades en alle mossels en zeepokken waar je vaak tegenaanligt. De stootwillen waren net schuurpapier. Helaas dus ook nieuwe stootwillen moeten kopen. Polijsten van de krassen om ze minder schurend te maken ging helaas niet.


Iedere laag primer had een andere kleur toen ik de boot oorspronkelijk gebouwd heb. Ik kon dus als het ware de 'jaarringen' rond de slijtplekken tellen en zo bepalen hoeveel verf er nog over was. Dit heb ik weer aangevuld met primer en ook een paar extra zwarte lagen waar de stootwillen meestal hangen om het wat extra body tegen doorslijten te geven.

Het schilderen van de romp was het meest afzien. Schuren kon gelukkig van de steiger omdat onze steiger erg laag is, maar ook daar moest ik vaak flink over hangen om erbij te kunnen. Omdat je geen stootwillen kunt gebruiken moet je de kant van de boot schilderen die niet tegen de steiger ligt. Dat moet dus vanuit de bijboot. Dat is een klus voor twee personen en dat valt niet mee in ene bewegende en wiebelende bijboot. Toch ben ik best tevreden met het resultaat. De verf heeft helaas een stuk meer glans dan wat ik origineel gebruikt heb en dat betekend dat je de oneffenheden ook beter ziet. Over de jaren heb ik toch hier en daar wat deuken opgelopen in het ijs en de boot is ook nooit geplamuurd geweest. Je kunt dus de spantafdrukken door de huid heen zien door de lichte vervorming van het lassen. Ik herriner mijzelf er maar weer aan dat het een werkboot is..



Ik heb zowieso een bloedhekel aan dit soort werk, maar gelukkig mag ik dat in een mooie omgeving doen. Soms komen de zeeleeuwen even bij de boot kijken of zie ik een groepje bultruggen of orkas langs zwemmen in de sound. Al mijn werk gadegeslagen door de zee arenden die in de bomen rond ons huis zitten. Het is geen straf om hier te mogen werken en het is een goede motivator.


Tot ik een ochtend benenden kom en ik een bom geladen met amoniak op de verse verf vind. Zeearenden mogen graag op de zalingen zitten. Waarom nu precies deze nacht, had je dat niet morgen kunnen doen?



Nog een uitdaging die ik hierboven nog niet vermeld had, we wonen ook nog eens aan boord terwijl ik dit doe, met een baby welke op dat moment nog maar 4-5 maanden oud is. Er moet dus ook over dek gelopen kunnen worden en het mag niet naar oplosmiddelen of andere nare dingen ruiken. Ik ben blij dat deze fase achter de rug is.

Drie jaar terug had ik het zwart al eens over gedaan vanwege het doorschuren op de plekken van de stootwillen, krassen, bijplekken waar het anker geblutst heeft enz. De naam is er toen om diverse redenen niet meer op gekomen. Ik wil dit graag geschilderd hebben, dus ik heb sjablonen nodig. Ik heb stad en land afgebeld om een bedrijf te vinden die dat snijden kon en het beste wat ik vinden kon voor 2x het nummer, een keer de thuishaven en 2 keer de naam was $1400. Dus toen maar laten vallen, ook omdat het toen al herfst was en van schilderen niet veel zou komen. Drie jaar zonder naam rond gevaren, en dat moest nu maar verholpen worden. Ik heb het bedrijf gebeld wat de oorspronkelijke sjablonen gemaakt heeft. Ze zitten in Hyppo op het voormalige eiland wieringen. Ondanks dat er al 14 jaar overheen was gegaan hadden ze die bestelling nog exact in de computer staan en konden ze het zo nog een keer afdrukken. Voor 200 euro klaar en ze hebben het opgerold, in een kokertje gestopt en op de post gedaan. Wat een verschil zeg.

Ik had voor eht overschilderen van de boot goed de plek van de belettering op gemeten, dus dat was makkelijk terug te vinden.

Ik ben begonnen met het markeren van de sjablonen. De naam is 3,5m lang en als je daar mee staat te stoeien op de steiger wil je niet met papiertjes moeten werken om de maten van de plaatsing op te zoeken. Ik heb de maten naar de referentie punten dus met filtstift op de sjabloon geschreven. Dat gaat het makkelijkste op de eettafel.



Daarna een eind van de sjabloon met tape op de romp geplakt en de andere met 1 hoek op de juiste plek. Ik gebruik de letters als referentie, niet de randen van de sjabloon. Zodra de eerste hoek op de juiste plek zit heb ik het sjabloon strak getrokken en ook de hoek aan de andere kant op de juiste plek gezet. Daarna met diverse stukken tape alles mooi recht en strak op de romp geplakt.



Nu moet het backing folie eraf, dat is het lastigste klusje. Ik heb de letter A aan het einde los gehaald en daar het folie weggehaald terwijl de rest van het sjabloon nog vast zat geplakt aan de boot. Daarna uitgestreken over de romp zodat de sjabloon aan die kant goed gefixeerd zit. Met tape heb ik de rand van de folie gemarkeerd voor het uitstrijken van de rest van de sjabloon.



Daarna letter voor letter het folie eraf gehaald, sjabloon strak trekken en naar de referentie plakbanden toe bewegen. Als het er bijna tegenaan zit kun je nog terug als het moet en is corrigeren op uitlijning nog steeds mogelijk. Een simpelere methode op een gebogen oppervlak ken ik niet. Voor stickers gebruik je nog wel eens water met zeepsop erin, helaas kan dat hier niet omdat er direcht geschilderd moet worden en daar kun je geen water bij gebruiken.

De dauw had behoorlijk wat plasjes gemaakt op de huik en dat lekte langzaam op het dek. Ik moest dus een stapen handdoeken langs de voetlijst leggen om geen water over mijn schilderwerk te krijgen.



Eenmaal de sjabloon op de juiste plek kan de topfolie er af getrokken worden en even lichtjes met en schuurpapiertje over de te schilderen oppervlakken.



Daarna een laag verf erop, een half uurtje laten drogen en dan een tweede laag. De gele verf schijnt namelijk nogal door. Tweemaal is magertjes, maar was het meeste wat ik in een dag kon doen.





Voor het eerst staat ook de thuishaven erop!



En het eind resultaat. Net als vanouds, ze is nu weer een echte boot.

Prachtig resultaat Erik. Indrukwekkend. Interessant om te lezen hoe je het hebt aangepakt en de uitdagingen dienje bent tegengekomen.

Perry

Ilex schreef : Zeker weten. Een volgende boot gaat zeker van aluminium worden en dan geen verf erop. Aluminium moet echter binnen in een loods gebouwd worden en die mogelijkheid had ik niet of kon ik niet betalen toen ik de boot gebouwd heb. Staal kan in de openlucht gebouwd worden en in de boerenpolder waar ik opgegroeid ben was daar zat ruimte voor een dergelijk project. Staal was dus de meest voor de handliggende methode voor mij, vooral ook omdat ik (ik was 22 of 23 toen ik begon met de bouw) geen aluminium kon lassen en staal mij best af ging.

Als je binnen kunt bouwen is er trouwens ook geen prijsverschil tussen staal en aluminium indien je het aluminium niet in de verf zet. Ik heb in 2009 bijna 20.000 euro betaald voor alle verf en ik ben 6 weken bezig geweest om de boot in de verf te krijgen. Dat kost meer dan het prijsverschil in materiaal.
Ik heb er helemaal geen spijt van, ik ben hardstikke blij dat ik 15 jaar terug de tijd heb genomen om het verfwerk serieus aan te pakken. Alles met elkaar heb ik er in die 15 jaar maar een paar uur onderhoudswerk aan gehad. Voor een stalen boot die zo gebruikt is als deze vind ik dat helemaal niet slecht.

Ilex schreef : Ik ook, dit was mijn vorige boot:



Daar heb ik zeker serieus over nagedacht, maar dat had weer een hoop andere moeilijkheden meegebracht. Deze steiger ligt bij ons thuis voor de deur, letterlijk 300m van mijn werkplaats. Een goede werkplaats maakt het leven zoveel makkelijker. Daarnaast had ik zelfs in Sitka problemen met te warme dagen waar de verf te snel gedroogd is of dat er helemaal niet geverfd kon worden. In het zuiden zou dat nog meer het geval zijn geweest.

In het vervolg zul je ook lezen dat ik de boot behoorlijk gestript heb. Veel van de uitrusting moest van dek, en als je het dan toch van dek hebt dan is dat een goede gelegenheid om grondig schoon te maken, lagers te vervangen, aanpassingen te maken etc. Dat is allemaal werkplaats werk en de boot is volledig onbruikbaar met alles gedemonteerd. Ik had dan ook al die andere klussen in het zuiden moeten doen.

De dichtsbijzijnde haven zou San Francisco zijn geweest want British Columbia, Washington en Oregon hebben een behoorlijk vergelijkbaar klimaat met Sitka, zij het wat droger. San Francisco is ook al gelijk weer 1400 mijl varen enkele reis en is een van de duurste plekken in Amerika. Uiteindelijk dus toch maar voor thuis gekomen en er vrede mee genomen dat het cosmetisch gezien niet de mooiste verfbeurt is.

Erikdejong schreef : Weer fris en fruitig, knap gedaan hoor!

Mooi gedaan Erik. Eer van je werk en wat een fijn gevoel geeft dat.
Ik weet er alles van dat werken vanuit een rubber bootje. Valt niet mee en uiteindelijk heeft mijn bootje het ook niet overleefd en is afgevoerd naar de stort. Ter vervanging heb ik nu een opblaasbaar ponton aangeschaft maar nog niet gebruikt. Ik verwacht wel dat dat wat comfortabeler is.

Goed verslag Erik! De boot ziet er weer als nieuw uit.
Heb ik de geboorte van een baby bij jullie gemist? Als nog van harte gefeliciteerd.

Goed gestructureerd aangepakt zeg! En een dankbaar resultaat.

Waarom heb je er geen tent overheen gebouwd?

De romp schuren in het water hoef je hier in Europa niet meer te proberen, dat kan duur worden als ze een kruimel schuursel in het water vinden.
Ik durf het tenminste niet, wat voor beste stofzuiger ik ook heb.

Voor de zwarte romp van de jol gebruik ik deze zijdeglans vinylverf van Nelf: www.nelfmarine.nl/product/nelfamar-vinyl-plus/
Nooit schuren (gaat bij deze verf ook niet...) en ook bij lage temperaturen, 4 graden ofzo, goed te verwerken en voor de dauw droog.
Als het schoon en droog is en een RV heeft van <80% gelijk schilderen.

CaptainRob schreef : Micro plastics in het water zijn inderdaad een groeiend probleem en dat er schuurstof vrijkomt staat me ook echt tegen. Maar in Europa word het ook nog steeds op grote schaal gedaan. Er worden jaarlijks duizenden boten even opgeschuurd op de parkeerplaats voor het aanbrengen van het jaarlijkse laagje antifouling. Dat is verf met zware metalen erin. Heb geen ilussies dat dit niet via diverse omwegen in het water terecht komt. Stof hangt in de lucht en waait weg, regen spoelt het door de waterafvoeren en via deze afvoeren en het grondwater komt het uiteindelijk allemaal in zee terecht. Zelfs als je het naar de vuilstort weet af te voeren komt het met vele omwegen ook in het grondwater en uiteindelijk in zee terecht. Een oplossing weet ik niet.

Ton Mitz schreef : Met de railing eraf en de verf van het dek wat tot op de zijkant van de romp doorloopt (even inzomen op een paar fotos, dan zie je wat ik bedoel) had ik niets om een tent aan vast te maken. Ook met een staande mast is het onmogelijk om regen buiten de tent te houden. VIa de stagen en de mast komt het toch op het dek terecht. Ik heb voor het schildren van de kuip wel een giektent gebruikt en dat klusje bewaard voor een dag met wat motregen om evengoed nog verder te kunnen op zo'n dag. Bijkomend probleem is dat het hier best kan waaien.

Jollenbaas schreef : Dat is mooi spul, alleen kan ik het hier niet krijgen.

Mooi werk Erik, en wat ziet ze er nog goed uit na al die jaren.
Mijn romp krijgt in voorjaar ook een make-ver: spulleboel gaat klassiek zwarte romp en bordeaux rand krijgen.
Ik gebruik matte Tenco topcoat zwart; lekker werkboot look.

Voordat ik begonnen ben met het schilderen van het casco heb ik eerst een aanpassing aan het boegbeslag gemaakt. Toen ik de boot gebwoud heb wilde ik het neusje zo bescheiden mogelijk en zo licht mogelijk maken. Achteraf gezien heb ik een van de wangen van het ankerbeslag te klein gemaakt. Gedurende het leven van de boot is de ketting in totaal een keer of 5 van de boegrol afgelopen tijdens slecht weer. Niet alleen kun je dan het anker niet meer aan dek krijgen, maar je krijgt er ook een hoop werv schade van. Dat moest dus anders.

Eerst een plaatje van hoe het er uitzag, ik denk dat het probleem vanzelfsprekend is:



Een ander probleem dat ik tegen kwam is dat ik het gat in de nylon boegrol een fractie te groot had gemaakt waardoor de boegrol sneller uitslijt en het gat licht ovaal word. In plaats van de rol op de pin draaiend, draaide de pin in de rvs wangen. Met als gevolg dat de pen behoorlijk uitgesleten is. Ik wist al dat er speling op zat en soms zag ik de pen draaien tijdens het ankerop gaan. Dat het al 6mm uitgesleten was aan een kant wist ik niet.




Dus eerst maar een nieuwe as gemaakt. We krijgen een paar keer per jaar wereldzeilers op bezoek aan onze steiger en daar doen we vaak ruilhandel mee. Een van deze zeilers had een paar RVS assen van een niet meer functionele sleepgenerator achter gelaten en dat was een perfect basismateriaal om de nieuw as van te draaien.
van links naar rechts de oude as, de nieuwe as in wording en het basismateriaal



De eindstukjes die de as op zijn plek houden zijn rvs busjes waar een inbus bout in zit. Oorspronkelijk waren ze iets te klein en ik had er al eens eentje overboord laten vall. Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook twee nieuwe doppen te maken voor de as.



Goed, terug naar de wang van het ankerbeslag. Ik heb van karton en malletje gemaakt van het bestaande deel om er zo een beetje mee te kunnen experimenteren. Van een ander project had ik nog een RVS schijf over van 10mm dik en met wat creativiteit kan ik daar wel wat van maken.



Dit soort projecten plan ik meestal niet echt. Ik ga gewoon beginnen en zie wel wat ik tegenkom of wat ik heb liggen. De schijf erbij om de geometrie beter te kunnen bepalen. In de schijf zie je nu ook een bronzen as zitten, die heb ik erin gemaakt om het te grote gat op te vullen en om de kans op uitslijten in de toekomst te verminderen. Later meer details daarover, van dat proces heb ik ook fotos gemaakt.



Met een haakseslijper heb ik de RVS schijf een andere vorm gegeven, daarna op de bandschuurmachine mooi rond gemaakt en voor ik er enig laswerk aan doe een gat voor de as in geboord.