Onderwerp: Zeilersforum UK-Pinkstertrip met L'avalanche

Alvast een eerste kort verslag van aan boord van L'avalanche, op weg naar Lowestoft.

Gisteren zijn Dennis (Delphi32) en Cora (Azimuth!) van Noordschans naar Hellevoetsluis gevaren, gisteravond zijn Jeroen (Treamos) en ik (Hen3) opgestapt. Met wat vertraging vanwege wachttijd voor de sluis zijn we nu bezig om het Slijkgat uit te varen, op weg naar Lowestoft!

Tot aan de overkant!

In de haven van Hellevoetsluis


Onder zeil door het Slijkgat

Lijkt haast wel de herhaling van de trip van vorig jaar

Ze hebben wel slecht weer zeg...

Heel veel plezier gewenst Lowestoft-vaarders en een behouden terugkomst!

Zo te zien is Dennis al compleet "in the mood" getuige het dragen van die Engelse hoed.

Ze zouden er al kunnen zijn. Toch? Neem aan dat Hen3 ook vanuit de overkant kan forummen.

Markiezin schrijft:Ja maar met een Nederlandse provider is dat wel behoorlijk duur. Ze moeten er idd zijn en zitten vast aan een pint.

Hallo allemaal,

Hen3 belde net en ze hebben flinke vertraging gehad i.v.m zeer dichte mist. Moet erg spannend geweest zijn. Maar gelukkig zijn ze heelhuids overgekomen

Groeten uit Lochem van Rianne(vrouw van Hen3)en kids

@Free Bird, je hebt gelijk. Ff niet over nagedacht.

Maar Hen3 is slim en Rianne is aardig, want zo weten we dat ze aan de overkant zijn

Voor die mist was ik al wat bang. Toen we gisteravond terugreden vanuit Zeeland hing er zo hier en daar boven zee en de kust mist. Hier in IJmuiden zelfs dichte mist. Het kon bijna niet anders dan dat de overstekers er last van hebben gehad. Nou ja, een oversteek hoort ook spannend te zijn

Hen3 schrijft:
Wat een watjes vertraging, met de mist moet er een aan de radar en dan gewoon verder varen.
Maar hier op het IJsselmeer is het nu ook heel mooi weer.

nou, die jachtradarschermpjes zie je nog minder op als door de mist heen anders maargoed, met die mist zie je ook die drukte niet he

Voor zover er uberhaupt radar aan boord is op de deelnemende jachten.

AIS helpt ook wel, in ieder geval voor de grote jongens.

Was even goed spannend die mist ja, maar gelukkig kun je met behulp van de misthoornen van de grote schepen inschatten waar ze ongeveer zitten/7.

Maar geen radar of ais aan boord hier, dus dat is geen optie Maar was een erg leuke oversteek!

Vandaag om 00.00 weer terug naar Nederland De verhalen komen daarna wel!

Pfoe, in dichte mist puur op misthoorns moeten navigeren zonder verdere hulpmiddelen... lijkt me een hachelijke onderneming, moeilijk te rijmen met een pret-oversteek.

Benieuwd naar de diverse verslagen straks, het is wel duidelijk dat verschillende schippers verschillende keuzes maken en misschien ook verschillende condities ontmoeten. Wordt ook voor de wal-stuurlui interessant in ieder geval

Team Bagheera heeft L'Avalanche gespot in Lowestoft, onder het terras van het Marina clubhuis.
Delphi en crew waren ofwel een zware roes of 'post-fog' trauma aan het uitslapen ofwel andere delen van Lowestoft te voet aan het verkennen, want wij hebben ze zondag -smorgens vroeg en laat in de middag checkten we- helaas nergens aangetroffen.

Je bent gehoord door Azimuth! 's ochtends, maar we hebben jullie niet meer kunnen vinden in de haven. 's Middags waren we een pubje aan het lastigvallen.

Ik zie dat veel teams al een soort verslagje hebben gedaan. Dat gaat bij Team Stellendam niet lukken: de verschillende capaciteiten (vertellen, vastleggen, beleven) zijn over 4 mensen verspreid en die moeten nog even samengebracht worden op 1 punt. Wees gerust, er komt een verslag aan. Het kan alleen nogal lang worden

Inderdaad, half uit coma hoorde ik op de steiger iets over "boot van Delphi" kon het niet goed verstaan, en aangezien de rest van de bemanning nog volledig in coma lag, en mijn slaapzak veel te comfortabel was, dacht ik, die komen we later wel weer tegen.

Uren later heb ik in de haven lopen zoeken naar een boot met forumvlaggetje, nu weet ik dus waarom ik die niet heb gevonden Had nog geen vlaggetje, en erger nog, lag in een andere haven

Erg jammer, had de Bagheera graag bekeken, en zou die zonder vlaggetje ook wel herkend hebben. Ach, wie weet, komen we elkaar ergens anders nog wel tegen.

Nou, daar gaat ie dan. Deel 1 van het reisverslag, de planning is 4 of 5 delen.

Donderdag 12:00. Ondergetekende pikt Azimuth! op van station Dordrecht. De Aygo is redelijk volgeladen maar de enorme rugzak van onze enige vrouwelijke crewlid vindt geduldig een plekje. Anderhalf uur later ligt alles aan dek, klaar om gestouwd te worden. NB Dit is niet alles, ik was de avond ervoor al heen en weer geweest.


Om half twee heeft alles een plekje. We genieten nog even van het prachtige weer en gooien dan de trossen los, op weg naar de Haringvlietbrug die in dit jaargetijde de onhebbelijke eigenschap heeft om op werkdagen de dienstdoende ambtenaar reeds om 15:30 naar huis te sturen.


Het water is spiegelglad en we gaan dan ook op de motor naar de brug. Het zal ons toch niet overkomen dat we de Pinkstertrip missen vanwege die stomme brug Maar goed, we komen hier om te zeilen, we wachten geduldig op de voorspelde 13 knopen wind uit het Noorden.

Die 13 knopen hebben we wel gevonden na de brug, ze lagen alleen in het noordwesten in plaats van in het noorden zoals de gribjes dachten. Dat betekent opkruisen langs Tiengemeten door het Hellegat, in plaats van relaxed halvewind crossen... Mja, dat moet dan maar he. Halverwege komen we erachter dat de wind het wel leuk vindt hier en trekken we rif 1 erin. Nog wat later mag rif 2 ook erbij en dan is de boot weer lekker onder controle.

De afspraak met de rest van de bemanning, Hen3 en Treamos, was: tussen 18:00 en 20:00 in de oude haven van Hellevoetsluis. Strak om 19:30 leggen we de boot aan de kade, we zijn moe en hebben honger. Tijd voor een hapje eten bij een hamburgertent.


We hadden bedacht dat we om 2:00 wel naar buiten konden, maar de gribfiles geven 0-2 knopen wind aan tussen 0:00 en 9:00 en dat lijkt ons geen goed begin van de trip. We steken de koppen bij elkaar voor een nieuw plan. Internetbytes vliegen door de lucht, blijkbaar houden ze wel van een biertje.


Het nieuwe plan bevalt dit team van avondmensen een stuk beter: we gaan om 12:00 door de sluis. Uitslapen dus! Op de motor tuffen we naar de grote zwarte deuren waarachter het zilt ligt te wachten. Zodra we kunnen zetten we zeil op een extreem rustig Slijkgat, Hen3 duikt de kajuit in omdat ie nog niet helemaal van zijn forumverslaving genezen is en wij genieten van het ruisen van de zee, de meeuwen, de verdwenen vliegjes en het idee dat we over 24 uur weer land in zicht zullen hebben.

De komende 50 mijl zullen we onderweg zijn naar ons eerste waypoint, de NHR-SE. Met 8 knopen grondsnelheid gaan we daar nog voor de avond arriveren, dus we zullen met licht naar de overkant kunnen. Dat lijkt wel zo prettig.

They say the darkest hour
is right before the dawn

Het Slijkgat gaan we op een rap tempo achter ons laten, de wind zit in de goede hoek.

Die windvoorspellingen zijn voor ons trouwens helemaal niet zo ongunstig op het eerste deel: we zullen een noordenwind hebben op het stuk naar de Shipping Lane, als we daar zijn gaat de wind draaien naar NO (weer halve wind) en even later nog wat verder, zodat Lowestoft net bezeild is. Volgens de grib files dan he. Maar daar komen we nog op terug.

Voorlopig vordert het allemaal heel goed. Azimuth! maakt haar eerste meters aan het roer terwijl Treamos zijn camera schoonmaakt.


En op dit ruime windse koersje begint het bij mij wel te kriebelen. Lijkt deze tocht niet teveel op die van vorig jaar? Het kan toch niet zo zijn dat zelfs de windschiftingen op dezelfde tijdstippen plaatsvinden als verleden keer? Hoeveel uitdaging biedt een tocht als dit dan nog?

En zo komen we over de ankerplaats Schouwenbank. Het is er minder druk dan vorig jaar, volgens ons, maar er liggen nog wel een paar van die grote dingen waar je niet tegenaan wilt varen.



En wat is dat voor lelijke bak? Hij ligt verschrikkelijk in de weg dus we zullen hem eens laten schrikken door vlak voor zijn boeg langs te varen

Ja, echt een raar geval dit.

Ik krijg spontaan trek in een bakkie espresso. Treamos moet het logboek bijwerken en Azi slaapt op de bank. Ineens horen we de stuurman roepen: "Ik zie een schip!". Mja, dat kan. En 5 seconden later: "He? Hij is weg!" Oh boy, we krijgen mist. En jawel, nog vijf tellen later zien we niet veel meer dan dit.


Tegelijk lijken de misthoorns uit alle richtingen te komen. Je ziet niets maar je weet dat die grote jongens daar zitten. Links van ons zit ergens Zeebrugge, daarvandaan kunnen we ferries verwachten. Rechts van ons de shipping lane. En nu? We gaan over in standje-alert. Iedereen aan de lifelines, continu uitkijk aan beide zijden van het schip, elke misthoorn wordt door minstens twee man gepeild en elk opvallend geluid wordt gemeld. Je kunt bij ons aan boord nu een speld horen vallen, af en toe schrikken we weer eens van de marifoon die de oproepen van zeiljacht Homer uit de lucht plukt, maar ook de meldingen van Den Helder Coastguard: drie jachten aan de grond gelopen bij Zuiderhaaks.

We besluiten nog even door te varen, aangezien er nog steeds een leuk windje staat en we nog wat blauws ontdekken vermoeden we dat de mist niet al te lang zal blijven hangen.

De wind draait echter vroeger dan gehoopt, we hebben een hobbelig koersje nu en dat is vooral voor Hen3 niet echt gemakkelijk want die heeft kookbeurt vandaag.

Dat moet gemakkelijker kunnen: we besluiten een mijltje extra te varen naar het zuiden, om een betere koers naar de shipping lane te kunnen zetten. En zodra het roer omgaat, komen de toeters terug. Verrek! Ze hebben ons gezien, ze weten waar we zitten. Het getoeter herhaalt zich nog een paar keer als we de koers verleggen: het werkt echt zo! Dit geeft vertrouwen. En als we de nasi van Hen3 op hebben gaan we nogmaals in vergadering. Durven we over? Ja, is het unanieme besluit. Als het zo werkt als we merkten, zullen we alert moeten blijven voor de komende 2 uur, maar dan zijn we nog bij daglicht door de lanes. Er gaan nog wat schietgebedjes de lucht in maar helaas lossen die de mist niet op. Hup het roer om naar 295 graden! Vier misthoorns begroeten ons vrijwel direct. Geen probleem. Die hoge gaat achter langs, die lage zit schuin voor ons, maar die ene naast ons zit ons niet lekker. Na 4x toeteren zijn we eruit: dat was de ferry die parallel aan ons voer. In de verte pruttelt een motor. Zeiljacht Homer wil weer eens weten of ie op ramkoers ligt. Nee natuurlijk niet, is het antwoord, we hebben jullie allang gezien. Met een zucht van verlichting verlaten we de shipping lanes, het is nu echt donker geworden.


Maar waarom gaan de instrumenten nu ineens allemaal piepen? Er ligt hier toch geen ondiepte?

De nacht is koud en eenzaam als een hondedrol

Het gepiep blijkt een Low Battery alarm te zijn. Ah, is dat alles, nou ja, motor aan en stroomdraaien, toch? Helaas. We zien dat de motoraccu prima wordt bijgeladen maar de service-accu krijgt geen druppel. Ondertussen gaat het constante gepiep flink op de zenuwen werken Navigatieverlichting dan maar uit (ze zien ons toch niet in de mist), alle overige verbruikers ook behalve de instrumenten, en dan keert de rust weer.

Die rust, varend op een aandewinds koersje dat helaas net te laag is om Lowestoft te halen, in combinatie met de mist die maar niet weg wil zorgt voor wat landerigheid aan boord in combinatie met intense kou bij ons magerste bemanningslid. Helaas voor hem gaat de kachel niet werken, want de accu. Hm. De wind draait nog wat verder naar het noordwesten, heel fijn want dit betekent een forse omweg en hoog aan de wind hobbelen. Zelden zijn we zo blij geweest dat het weer licht werd. En dat de mist wat minder dicht leek te worden!


Een hoerastemming komt erbij als we alle 25 schepen die daar voor anker liggen, geteld hebben. We hebben weer zicht, de spanning is eraf, eindelijk voelt de schipper zich gerechtigd om een tukje te doen.

Helaas duurt dit niet zo lang, de Low Battery alarm gaat weer eens piepen en ik schiet weer in de alertmodus. Jammer genoeg helpt dat de accu geen voltje verder. Het alarm is gekmakend dus besluiten we dat we het gaan redden op de wind, het stuurkompas, de kaart en de telefoongps van Hen3. De instrumenten gaan uit.

Er ligt ook hier een boot in de weg. Alsof ze het erom doen!

Niet helemaal vrijwillig gaan we deze tanker nog strakker passeren dan de Grimaldi want de stroom begint ons goed weg te zetten.


En dan ineens: Land in Zicht! Dat wordt potjandorie ook wel tijd zeg. We zijn al meer dan 21 uur onderweg. Hoogste tijd voor een gastenvlag.

Maar waar zit de haven? Dat wordt nog even puzzelen met kaart en verrekijker.

Zoeken naar de herkenningspunten op de wal, die naarmate we naderen steeds beter zichtbaar worden.

Ik pak de kaart voor de aanloop. Hm, het Stanford Channel loopt grofweg noord-zuid en de wind komt uit het noorden. Wij komen ongeveer uit het westzuidwesten. Welke ondieptes kruisen we dan en welke moeten we zeker vermijden? Koerslijntje erbij, en natuurlijk een blik naar het vrijwel vlakke water zelf, doen me besluiten om recht op de haveningang te gaan sturen. In het water herken je precies waar de banken liggen, daar wordt het zand losgewoeld en kleurt de zee rood.

Uiteindelijk zit L'avalanche dan op Final Approach en mag Hen3 zich melden bij Port Control.

We zoeken wat rond in de haven naar een plekje, het is al druk. We komen Zeebeest tegen, daar willen we wel naast maar dan is de rest van de haven afgesloten. De havenmeester dirigeert ons dan naar een plekje naast de ligplaats van vorig jaar.

We parkeren daar keurig aan onze privé-steiger en gaan dan allemaal doen waar we voor gekomen zijn: de carrière-switch.
Ikzelf ga bij The Muppet Show werken.

Hen3 schijnt iets met vuilnis te willen gaan doen.

Azi ambieert een loopbaan als paaldanseres-paal-inspectrice.

En Treamos besluit te gaan solliciteren bij the Ministry of Funny Walks.


De rest van de dag zijn we voornamelijk bezig met het ontmoeten van andere forummers, en natuurlijk forummers-to-be zoals Olaf van LeefJeDroom (niet te verwarren met onze eigen Olav Cox trouwens).

Weer een top verhaal! Die grimaldi van voren lijkt precies op de smile die er boven staat

Gaat Olaf ook hier inschrijven? Die jongen kom je ook overal tegen (wanneer spreken we weer eens af?)

Stik... vorige editie heeft geen titel meegekregen. Op Opslaan geklikt voor de ingeving gevallen was, denk ik. Deze aflevering wel weer een motto:
Als het golft, dan golft het goed,
niet te stuiten, niet te sturen,
duurt het dagen, duurt het uren,
als het golft dan golft het goed

Omdat we op de heenreis zo'n 60 mijl hoog aan de wind hebben liggen hakken besluiten we om de terugreis iets later in te roosteren. Stroomatlassen erbij, verse windverwachtingen gedownload, tijd om te puzzelen. Het antwoord luidt: middernacht afvaren. Leuk! In het donker varen is echt heel mooi, we kijken er naar uit en maken de boot vaarklaar in de schemering.


En als het dan eindelijk twaalf uur slaat, gaan de trossen los op weg naar het havenstoplicht. Dag Lowestoft, tot de volgende keer!

Het zeetje is rustig, de wind over bakstag en net geen 10 knopen, de lucht totaal onbewolkt en de maan driekwart. Idyllisch.

En eigenlijk valt over dit stuk verder niet zoveel te zeggen. Ja, rond vier uur gaat het weer licht worden, dat is dan wel weer bijzonder. Jammer alleen dat we dan nog minder wind krijgen.

We genieten van de stilte, slechts doorbroken door het monotone gebonk van wat later vermoedelijk de bouw van een windmolenpark is. Een rotherrie dus.

Maar kijk naar die gezichten, ik zie toch echt vrolijkheid! Iets zegt me dat dat te maken heeft met de positieve invloed van de zon.

Er moet maar weer eens koffie gezet worden, hier het bewijs dat je best filterkoffie onder helling kan maken. Of zou de fotograaf scheef gestaan hebben??

Bij de shipping lanes valt de wind dusdanig weg dat ik de motor erbij zet. Anderhalf uur kachelen, dat moet lukken. We ontmoeten 2 schepen waarvoor we even de koers een tikje verleggen. Had niet gehoeven, voelt gewoon prettig.



En zo verstrijkt de tijd met het kabbelen van het water, tot we de zuidkant van het verkeersscheidingsstelsel (prachtig scrabble-woord trouwens) bereiken. Yes, we hebben weer voorrang!

Nouja, als er wind is dan. Voorlopig is dat er niet dus we geven maar wat gas bij. Er drijft wel een hoop troep in het water zeg.
Voor iemand beseft dat die troep eigenlijk niet zo best is, slaat de motor af. Een dikke rookpluim uit de uitlaat. Ik ren naar binnen, luik open, niets bijzonders. Geen vastloper dus, maar wat dan wel? De schroef?
Treamos gaat een kijkje nemen.



Dat is een beste bos meuk zeg! Schroefas vastgelopen dus. Nu we bijna stil dobberen zien we hoe lang de tros is die daar onder de boot bungelt.


Er zal iemand het water in moeten om de schroef te bevrijden, want we drijven naar de shipping lane toe en dat is nou net niet de bedoeling. Of zullen we hulp inroepen?
Nee. We gaan het eerst zelf proberen. Het enige bemanningslid dat een maritieme training heeft gedaan offert zich op om geheel vrijwillig aan de on board miss wet t-shirtverkiezing mee te doen. Na een voorbereiding waarin we de veiligheidsaspecten doornemen, gaat ze het 13 graden warme (koude) Noordzeewater in.
Vier keer verdwijnt ze onder water. Vier keer is ze na 10 seconden uitgeput weer boven en moet ze een paar minuten bijkomen. Maar haar trofee mag er wezen.

We zijn als bemanning apetrots dat zij dit voor elkaar gekregen heeft en nemen onze hoed af voor deze dappere meid.

De motor heeft dus weer wat te doen, al gaat het niet hard. Met het gas driekwart open, lopen we net 3 knopen. Dat wordt weer een latertje vandaag... En als dan ook nog de Low battery weer gaat piepen (die accu is echt niet goed meer) hebben we het even helemaal gehad. Maar he, zegt Hen3, we hebben toch tijd genoeg om dat laadprobleempje te repareren? Verrek... dat is waar. Terwijl Azi en Trea buiten de wacht houden, gaan Hen3 en ik eens op zoek naar de oorzaak. Kabeltje volgen vanaf de accu, en bij de derde afslag is het raak: er hangt een stekkertje los en volgens het boordschema is dat stekkertje bedoeld om in het laadstroomrelais te zitten. Motor uit, stekkertje erin, motor aan: 14 volt op de service-accu!
Met een dikke glimlach ga ik naar boven om het nieuws te vertellen. We zijn in een klap wat zorgen kwijt! De avond nadert en dan is een geladen accu wel zo prettig qua verlichting he. Goed. Gas erop en gaan.
...
Ik zei: gas erop en gaan!
...
Ik kan de gashendel bewegen wat ik wil, er gebeurt bepaald niet veel. Gaskabel gebroken. Krijg nou toch wat! Nou ja, dat is niet dramatisch en aangezien Hen3 en ik nog in de Buurman en Buurman-stand zitten, gaan we maar meteen aan de slag. Er wordt een dyneema lijntje gespannen vanaf de motor naar de gashendel, zodat we gas kunnen geven door te trekken aan het touwtje.

Dat kan handiger, vind ik. Knoop het touwtje eens om dat teleflex-bevestigingspunt?

En met een elastiekje erbij om het terugveren te bevorderen hebben we weer een werkende gashendel. Dat kost me wel een kooi, maar dat moet dan maar eventjes.


Door al dit gedoe zijn we wel weer heel veel tijd kwijt. De zon gaat alweer vallen, er komen wat wolken aan de horizon en we maken wat grappen over mist.


En dat waren de foto's voor deze dag. Het werd namelijk ineens erg druk!
Er kwam toch een mistbank opzetten, waardoor ik mooi de gelegenheid had om mijn persoonlijke misthoorn uit te proberen (die is goedgekeurd, want er werd meteen teruggetoeterd) en ach, mist, daar werden we niet meer bang van. Ook kwam daarna de wind er in: de oorspronkelijke 2 knopen wind maakten plaats voor 15 tot 18 knopen. Zeilen! Helaas moesten we te hoog lopen om Stellendam te bereiken dus we besluiten om uit te wijken naar Roompot. Mede vanwege het schroefasverhaal (nog lang niet alles is eruit) durf ik geen lange stukken op de motor aan.

Helaas zijn we er zeker nog niet. Het wordt al maar donkerder, we zitten aan de zuidkant van de Oosterscheldekering en volgen de tonnetjes hoog aan de wind varend. Ik binnen achter de plotter, Hen3 buiten aan het roer. Af en toe klik ik wat op de plotter en stuur nieuwe waypoints naar de stuurman, soms help ik met waarschuwen voor boeien (vooral als we er bijna tegenaanvaren). Naarmate we meer naar het oosten varen besef ik ineens dat met deze wind en stroming de zuidelijke aanloop heel erg vervelend wordt: we moeten een halve mijl noordwaarts, schuin tegen de stroom en recht tegen de golven in. Op de motor. Voor het eerst vind ik deze tocht best wel eng want die gele tonnetjes van de kering liggen echt heel dichtbij. Gaan we het redden tegen de stroom in? Ik bereid noodscenario's voor en leg de marifoon klaar. Kijk nog eens kritisch naar de route: kunnen we nog ergens optimaler dwars oversteken? De zeilen gaan neer, de motor aan en daar gaat ie dan. Turend naar mijn plotterschermpje zie ik dat we wel wegdrijven naar de kering, maar dat het schip nog voldoende reserve heeft om weg te sturen... we houden ongeveer een knoopje over en dat is precies genoeg! We maken klappen op de golven, alles dreunt en trilt, de stuurautomaat sneuvelt, Treamos lukt het eindelijk om te vliegen op het voordek, maar het blijft verder heel en als we eenmaal tussen de pieren van de sluis zijn keert de rust weer. Een hele dikke zucht. We kijken elkaar aan en weten dat we het weer gered hebben.

De rest van deze dag is een eitje. Via de Roompotsluis gaan we naar binnen, we zetten direct koers naar de Roompot Marina en leggen om 1 uur nederlandse tijd aan. Exact 24 uur na vertrek uit Lowestoft zijn we toe aan een bier, een nabespreking van jewelste en dan nog een hele grote borrel.

Dinsdag worden we wakker (sommigen van ons beleven de ochtend wat minder helder) en beseffen dat we een rare dag gaan krijgen. Varen zit er met de prop in de schroef niet in, er moet een duiker komen en Treamos moet op tijd thuis zijn. Hoe we die puzzel oplosten komt nog wel. We weten dat we alles aan kunnen en ik kan alvast verklappen dat hier een goed werkend team heeft gestaan dat aan alle kanten creatief, humorvol en dapper te werk is gegaan; met oog voor elkaar en voor de boot. Het was zeer bijzonder om in deze absolute puinhoop drie fantastische opstappers mee te hebben. Ik had jullie niet willen missen.

Pittig verhaal van een enerverende tocht! Azimuth! je bent geweldig stoerrrr! Net als bij de training.

Maarruh....Dennis....je mag niet zomaar mijn verhaaltitel inpikken

Mooi verhaal, spannend ook!
Petje af hoor (in jouw geval hoedje Dennis )

Wat een belevenis! Beleefde heren hoor dat de dame voor mocht.

Goede crew! Echt een hele prestatie in dat water, als je denkt lang onder water te kunnen blijven moet je inderdaad dit eens proberen. Mocht het genot 1 keer meemaken, wat viel dat tegen. Respect!

Wat een verhalen allemaal, komen wij aan met een beetje stabiel sjees spirak.

Over wisselende windrichtingen gesproken, op Zaterdag middag voeren wij onder een grauwe hemel richting Den Oever (koud) in het midden van het IJsselmeer onder een NNW 4 tot 5 Bft in vlagen. In Haarlem zaten ze onder een blauwe hemel met korte mouwen te kijken naar de Combiwedstrijden onder een 1 a 2 Bft (met uitstel) uit het ZZW-en. Dit alles onder een kortstondige 6 Bft bui uit het NO op de Braassem vernam ik later. Daar hebben dikke koppen gestaan.

Ook de overstekers hebben volgens mij op een relatief korte tijd wisselende omstandigheden gehad terwijl ik zelf nog dacht de donderdag voor vertrek dat het vrij stabiel zou kunnen worden. .....not!

Nogmaals .... mooi verhaal.

Gr Michel